Sportmedische praktijk Atraumatische pijn in de voet en enkel; een stressfractuur van het os naviculare Een casus met bespreking van de literatuur Door: A.L. Versteeg, A.C.M. Pijnenburg Samenvatting Een stressfractuur van het os naviculare is een lastig te diagnosticeren blessure. Vaak is er een aanzienlijke vertraging in het stellen van de diagnose, door de veelal moeilijk te interpreteren symptomen bij presentatie, het ontbreken van een oorzakelijk trauma en röntgenonderzoek zonder afwijkingen. Bij lichamelijk onderzoek kan er pijn zijn bij palpatie over het dorsale middelste gedeelte van het os naviculare, ook wel de “N” spot genoemd. Bij verdenking op een stressfractuur van het os naviculare is een CT scan het aangewezen diagnostische middel. Er bestaat een trend naar onbelaste gipsimmobilisatie voor 6 tot 8 weken als de initiële behandeling. Chirurgische behandeling kan bestaan uit percutane schroeffi xatie of Open Repositie en Interne Fixatie (ORIF). Summary A navicular stressfracture is a diffi cult injury to diagnose. Often there is considerable delay in the diagnosis, because of the vague symptoms, absence of a causal trauma and normal radiographs. Physical examination may reveal focal dorsal pain over the midportion of the navicular, which is referred to as the “N” spot. If there is suspicion of a navicular fracture a computed tomography is the imaging modality of choice. There is a trend towards a non-weight-bearing cast for 6 to 8 weeks for the initial treatment. Surgical management includes percutaneous screw fi xation or open reduction and internal fi xation (ORIF). Trefwoorden: enkel, voet, os naviculare, stressfractuur Key words: ankle, foot, navicular stressfracture Lichamelijk onderzoek toonde bij inspectie geen afwijkingen. Functietesten leverden een beperkte en pijnlijke dorsaalfl exie op, waarna er werd gedacht aan een anterieur impingement. Aanvullend röntgenonderzoek liet geen afwijkingen zien. Onder de verdenking anterieur impingement werd een injectie met depomedrol/lidocaine (1:1) in het bovenste spronggewricht gegeven, waarna de klachten enige dagen verminderden. echter, de pijnklachten namen daarna snel weer toe. Vanwege de persisterende klachten werd besloten een MRI te vervaardigen. Deze toonde op de T2 gewogen opnames verhoogde signaalintensiteit van het os naviculare (fi - guur 1). Vervolgens werd een CT gemaakt met de vraagstelling of er sprake was van een fractuur of avasculaire necrose. De CT liet het beeld zien van een stressfractuur van het os naviCasus Een 17-jarige semiprofessionele voetballer werd gezien in verband met sinds twee maanden geleidelijk ontstane pijnklachten aan de voorzijde van de rechter enkel. De totale sportbelasting bestond uit zes maal per week een groepstraining en eenmaal per week een wedstrijd. Bij navraag was er geen trauma aan het ontstaan van de klachten vooraf gegaan en behandeling had nog niet plaatsgevonden. De pijnklachten werden diep anterieur in het gewricht aangegeven. 30 Sport & Geneeskunde | december 2012 | nummer 5 culare (fi guur 2). Er volgde een behandeling van zes weken gipsimmobilisatie. Hierna werd een nieuwe CT vervaardigd, welke volledige consolidatie van de fractuur toonde (fi guur 3). Deze werd vervaardigd vanwege de hoge sportbelasting van de sporter. Nabehandeling vond plaats door middel van fysiotherapie. Hierbij werden lokaal mobiliserende technieken gebruikt. In een periode van vier weken vond er een opbouw plaats van wandelen naar looptraining tot volledige sporthervatting. Pagina 29

Pagina 31

Heeft u een artikel, page gangster of etijdschriften? Gebruik Online Touch: magazine naar een online publicatie omzetten.

Sport & Geneeskunde nummer 5 | December 2012 Lees publicatie 18Home