COLUMN 3 DE KUNST VAN HET DUBBELEN “De toppers hebben geen energie meer over voor het leukste onderdeel van onze sport” Tijdens Wimbledon hoorde ik de Zuid-Afrikaan Wayne Ferreira op de BBC radio een pleidooi houden voor het dubbelspel. De voormalige wereldtopper legde een pijnpunt bloot van de huidige tennistour. Er wordt door de toppers nauwelijks meer gedubbeld en Ferreira vindt dat zonde. Het voorbeeld dat mij het meest raakte was zijn ervaring op Wimbledon zelf. Pijn aan zijn ogen deed het om te moeten zien dat in het juniorentoernooi soms vier jonge talenten vanaf de baseline stonden te dubbelen. Alle vier te bang om een volley te moeten slaan. Mijmerend over de gouden dubbeltijden van de Woodies en Haarhuis & Eltingh sprak hij schande over het feit dat de huidige trainers hun pupillen niet meer leren om aanvallend te tennissen. De kunst van het dubbelspel gaat volledig verloren, riep hij droef. Doet hij er zelf wat aan? Jazeker. Wayne Ferreira heeft een eigen tennisacademie en hij verplicht zijn jonge spelers om in de dubbel service-volley te spelen. Ze verliezen daardoor in het begin misschien meer wedstrijden, maar worden later beter. Investeren in de toekomst heet dat. En wat te denken over het schaven aan de vaak vergeten return. In de dubbel wordt de speler onder druk van de netman of vrouw verplicht een precies gemikte en snelle return te slaan. Doet ie dat niet, dan is zijn partner als schietschijf de klos. Uit mijn jeugd herinner ik mij natuurlijk de fi nale van Betty Stöve op Wimbledon. Gordijnen dicht tegen de felle zon en kijken naar een historische gebeurtenis. Ook Tom Okker, de Flying Dutchman, in de halve fi nale tegen Björn Borg werd door ons bal voor bal gevolgd. Maar wat mij ook helder op het netvlies staat is een prachtige herendubbel van Okker met zijn vaste dubbelpartner Marty Riessen. Een wedstrijd waarvan de hoogtepunten nog regelmatig voorbij komen in een historische dvd over Wimbledon. Herinnert u zich die rally nog waarbij alle vier de spelers languit op het centercourt lagen? Nou ik wel, daarvoor kom je naar stadions! Jammer dat het vooral de ATP niet lukt om de dubbel weer aantrekkelijk te maken. Er zijn nieuwe regels gekomen om de singlespelers te overtuigen meer te gaan dubbelen. Een matchtiebreak in plaats van een derde set en no add scoring. Heeft het veel geholpen? Nee. Tennis is een te fysieke sport geworden en de toppers hebben geen energie meer over voor het leukste onderdeel van onze sport. Als ik bij Challengers en ATP toernooien alle ‘dubbeltoeristen’ aan het werk zie, vind ik dat jammer. Het dubbelspel op de ATP tour is een totaal andere tour geworden met een deelnemersveld van oude mannen. Ik ken de gemiddelde leeftijd van de dubbelaars niet exact, maar als ik zelfs bij een ATPChallengertoernooi een 38-jarige en een 32-jarige samen zie dubbelen, denk ik ‘waar zijn de jonkies’? Ze kunnen het niet of willen het niet. En dat moet veranderen. Marcella Mesker Tenniscommentator NOS en Sport1 Pagina 34

Pagina 36

Heeft u een archief, modernmedia of e-brochures? Gebruik Online Touch: cursus online zetten.

CENTER COURT | nummer 3 2014 Lees publicatie 35Home