Congresverslag Medisch pretpark in de woestijn IOC Advanced Team Physician Course, Qatar Door: Jos Benders de Benelux aan sportmedische logistiek voorhanden is. Bijeengebracht in een ziekenhuisachtige setting, over meerdere etages. Leaders in Sports Medicine luidt, met gevoel voor zelfkennis, het affiche van dit sportmedische hospitaal. Gespecialiseerd in orthopedie en sportgeneeskunde. Met als ondertitel: providing atlethes with the highest possible services. Aspetar Honderd sportartsen en sportfysiotherapeuten van buiten bezochten in mei Qatar voor de zevende editie van het IOC Advanced Team Physician Course*. Zij ervoeren aan den lijve waar geld – dikwijls een sluitpost in onze westerse begrotingen voor sportgeneeskunde- een land kan brengen. Ver! Het moet gezegd, vanwege de nog relatief jonge status van de sportgeneeskunde in Qatar wordt nog veel kennis ingekocht in Europese landen. Toeval, naast mij zit één van de weinige Qatarese artsen die momenteel in eigen land wordt opgeleid tot sportarts. En dat verklaart waarom veel Nederlandse en Belgische artsen en fysiotherapeuten er hun weg door de woestijn vinden. Zij werken in dienst van de vermogende overheid en worden rijkelijk beloond. Praktiseren doen zij in het ongekend superieure Aspetar sportmedisch centrum. Op de tweede congresdag, 6 mei, is in de late namiddag een bezoek aan dit pretpark voor sportmedici gepland. Aspetar vormt een optelsom van zowat alles wat in 26 Sport & Geneeskunde | juli 2015 | nummer 2 Het mag apart heten dat betrekkelijk jonge landgenoten met hun gezinnen naar Qatar tuigen. Ver van huis – een directe vlucht duurt zes en een half uur -, op weg naar een land dat zucht onder enorme hitte. En met die mystieke geslotenheid. Als wij er zijn is het buiten tussen de 35 en 40 graden. Hier leven doe je tussen de volop draaiende airco’s. Al is er openheid voelbaar naar andere samenlevingsvormen, waardoor een westers windje door de woestijn snuift. De leefwijze is er een van Arabische snit. Tijdelijk Wie er heen gaat, moet niet zuchten onder heimwee, zich goed kunnen aanpassen en aansluiting vinden en houden bij de andere collega-families. Uit te sluiten valt dat een sportarts er zijn hele arbeidzame leven zal slijten. Daarvoor is de hang naar de wortels voor de meesten, na een jaar of vijf, te groot. Of zoals een Nederlandse collega ter plaatse het duidt: “Als de kinderen nog jong zijn, is een transfer goed te doen, er is volop scholing aanwezig. Met oudere kinderen is een verhuizing veel belastender. ” Pagina 25
Pagina 27Scoor meer met een online winkel in uw boeken. Velen gingen u voor en publiceerden PDF's online.
Sport & Geneeskunde nummer 2 | juli 2015 Lees publicatie 49Home