20 NAAR EEN VEILIGER SPORTKLIMAAT // E-ZINE 05 // COLUMN column FRANK HEINEN OUDERS LANGS DE LIJN Laatst was ik weer eens bij mijn oude voetbalclub. Het was fris, de lucht rook naar herfst en onvervulde dromen. Het fietstochtje van het huis van mijn ouders naar het verleden kostte me krap vijf minuten. Bij het Koeienbad – waar nog altijd koeien baadden – was ik weer negen. Het clubhuis was vernieuwd, er was extra parkeergelegenheid gecreëerd, alle jeugdelftallen werden gesponsord door een hamburgerketen en het gras was van kunststof. Op het wedstrijdsecretariaat zaten nu mensen van mijn eigen leeftijd, mensen met wie ik misschien ooit gevoetbald had, lang voor ik de club in de steek liet en zij niet. In de kantine werd heet water uit een waterkoker geschonken. De grote theeketel uit mijn geheugen is vermoedelijk al een decennium geleden weggegooid. Weinig dingen zijn zo onrechtvaardig als de realiteit die weigert zich aan je herinneringen aan te passen. Alles was anders, ikzelf nog wel het meest. Alles, behalve de ouders. Voetbalouders zijn overal hetzelfde. Je hebt zwijgers, schreeuwers en ongevaarlijke enthousiastelingen. Er zijn analytische ouders (‘Als team stonden jullie goed, die 0-11 is een gevolg van individuele fouten’) en er zijn de supporters (‘Ooooooohhhh, wat goed! Jullie waren allemaal geweldig! Ja, ook Bas!’). En een voor een keerden de ouders uit mijn jeugd weer terug. De vader van Elvin, die altijd mopperde en kwaad met z’n paraplu in het veld prikte. De vader van Daan, die in de politiek zat, op kaplaarzen liep en zelfs zijn eigen zoon goed vond. De oma van Pieter, die overdadig opgemaakt naast z’n doel alle leven uit haar sigaretten zoog. De moeder van Jan, die niet kon wachten tot haar zoon lekker zou gaan hockeyen. De vader van Jeroen, die musicals vertaalde en zijn teckel op het veld uitliet. De vader van Laurens, die dure sjaaltjes droeg en bij iedere aanval “Pis ‘m erin!” galmde. Al die ouders…. De enige ouders die me niet voor de geest kwamen, waren zij die hun kind afzetten aan het begin van de oprijlaan, met vijf gulden voor een patatje en een AA’tje. Ouders die hun tijd beter konden besteden. Die hun kinderen als volwassenen behandelden als ze dat uitkwam. En op de fiets terug herinnerde ik me ook weer waarom ik toen al vond dat die ouders ongelijk hadden. ⁄⁄ Frank Heinen schrijft zes keer per week een column over sport op HPdetijd.nl @FHeinen share Het e-zine Naar een veiliger sportklimaat wordt gesteund door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Pagina 19
Pagina 1Interactieve online krant, deze publicatie of artikel is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het online bladerbaar maken van e-nieuwsbrieven.
Naar een veiliger sportklimaat // E-zine 05 Lees publicatie 38Home