20 NAAR EEN VEILIGER SPORTKLIMAAT // E-ZINE 06 // COLUMN column FRANK HEINEN PLEINTJESVOETBAL In de tijd dat mijn ouders mij te jong vonden om lid te worden van een voetbalclub, speelde ik op het pleintje voor ons huis. Het was een kinderrijke buurt, maar om onduidelijke redenen hadden er zich op dat pleintje vooral ouders met dochters en een enkele voetbalhatende zoon gevestigd. Er was een uitzondering. Een jongetje dat exact even oud was als ik, pal naast ons woonde en niets liever deed dan voetballen. Hij zat al op een club. En dat verschil in ervaring, tja, dat zag je. We voetbalden iedere dag, met z’n tweeën. Onze creativiteit in het verzinnen van nieuwe spellen was beperkt: het was Wie scoort is kiep, elke dag opnieuw, urenlang, tot de neuzen van onze schoenen sleten en het stiksel rond de zeshoekjes op onze ballen vermoeid raakte en losliet. Af en toe – als we het Wie scoort is kiep helemaal beu waren – speelden we een wedstrijdje 1 tegen 1. Vaak eindigden die wedstrijdjes met een overwinning (van hem) en een huilbui (van mij). In mijn herinnering cirkelen losse uitslagen: 23 – 2, 64 – 13… Er zijn ergere dingen denkbaar dan altijd aangewezen zijn op hetzelfde speelkameraadje, zelfs als die dagelijks een bijdrage levert aan een minderwaardigheidscomplexje in wording. Na een paar jaar meldden mijn ouders me aan bij de lokale voetbalclub. Opeens waren er scheidsrechter, kalklijnen en doelen waaraan je gewoon kon zien of een bal zat of niet. Er waren regels. Regels die ik kende uit de verhalen, maar nooit in de praktijk toegepast had gezien. Je zou kunnen zeggen dat ik vanuit de jungle terechtkwam in een goed onderhouden stadspark. Het gevoel van opluchting dat daaruit voortvloeide, hield jaren aan. In de jaren erna speelden mijn buurjongen en ik nog regelmatig samen op straat. Langzaam maar zeker liep ik de ooit zo onoverbrugbaar lijkende achterstand in, maar net toen ik hem definitief voorbij zou gaan, verhuisden we naar de andere kant van de stad. Later, veel later (vorig jaar) vond ik mezelf voorlopig voor het laatst in een officiële voetbalwedstrijd: in de krochten van de wekelijkse KNVB-wedstrijdschema’s speelde ik als lid van een lager elftal van een Traditionsverein uit Amsterdam-Zuid een wedstrijd tegen een club uit Almere. Onze geblesseerde rechtsbuiten floot en de wederzijdse wissels assisteerden hem langs de lijn met een vlag. De wedstrijd liep noemenswaardig uit de hand, maar de opluchting was verdwenen. De jungle was definitief uit m’n systeem, ik was nu zelfs het stadspark ontwend. Tijd om weer wat eelt te kweken op een pleintje in de buurt. ⁄⁄ Frank Heinen schrijft zes keer per week een column over sport op HPdetijd.nl @FHeinen share Het e-zine Naar een veiliger sportklimaat wordt gesteund door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Pagina 19
Pagina 1Heeft u een publicatie, digibrochure of digi-weekbladen? Gebruik Online Touch: clubblad digitaal op uw website plaatsen.
Naar een veiliger sportklimaat // E-zine 06 Lees publicatie 44Home