Sportmedische praktijk Het doel van welke behandeling bij professionele atleten dan ook, dient erop gericht te zijn om de tijdspanne die een atleet verwijderd is van zijn sportactiviteiten tot een minimum te beperken. Alhoewel ID middels een conservatieve benadering te behandelen is, waarbij het essentieel en onontbeerlijk is om het rehabilitatieprogramma zo sportspecifiek mogelijk te maken, dient ongeveer 60% van de atleten uiteindelijk een operatieve behandeling te ondergaan. Er is tot op heden geen superieure chirurgische operatietechniek om de tweeledige behandeling van ID te verzorgen. De rol van chirurgie in de behandeling van ID is om enerzijds de abnormale spanning op het lieskanaal op te heffen en anderzijds de achterwand van het lieskanaal te verstevigen door middel van het plaatsen van een mesh. De consensus vanuit de multidisciplinaire werkgroep aangaande ID, bijeengekomen in Manchester 2012,3 geeft aan dat de keuze voor een bepaalde chirurgische benadering met name dus gebaseerd is op zijn of haar ervaring. Technieken die gebruikt kunnen worden zijn een open benadering dan wel een laparascopische benadering.2 Het sluiten van de achterwand is klassiek goed uitvoerbaar met een hechtdraad volgens de techniek van Shouldice. Deze techniek combineert effectief het sluiten van de achterwand en het verstevigen van de buikmusculatuuraanhechting aan het bekken.17 Bij de laparascopische chirurgie kan voor een transabdominale preperitoneale (TAPP) of TEP benadering gekozen worden. Het voordeel van de laparoscopische benadering boven de open benadering is een sneller postoperatief herstel en minder kans op zenuw entrapment ten gevolge van littekenweefsel18 en doordat middels scopie de mesh achter de gezamenlijke pees geplaatst kan worden (bij de open benadering wordt de mesh anterieur geplaatst), is er een sterkere versteviging van de achterwand mogelijk.5 Tegenstanders van deze scopische benadering wijzen op de weliswaar zeer geringe kans op verminderde spermamotiliteit, omdat de mesh in nauw contact met het vas deferens en de vasa spermatica. Er is echter nooit een duidelijke verminderde fertiliteit aangetoond.19,20 In onze casus bleek peroperatief sprake van een niet-verstevigde achterwand van het rechter lieskanaal, waarbij bovenal een verhoogde trekspanning op de weefsels werd waargenomen. Klaarblijkelijk heeft de eerste open benadering niet geleid tot een versteviging van de essentiële achterwand, waardoor de klachten konden recidiveren. Aangezien bij deze profvoetballer ook klachten aan de linkerzijde werden gevonden, is er voor een bilaterale ingreep gekozen. Het al dan niet routinematig bilateraal opereren van 22 Sport & Geneeskunde | november 2015 | nummer 3 een dubbelzijdige ID, waarbij sporters in ongeveer 25% van de gevallen na een eerste ID behandeling ook klachten aan de andere zijde ontwikkelen, vormt een ander punt van aandacht en discussie. Beschreven is dat middels een open procedure de sporters hernia veelvuldig behandeld wordt als een indirecte conventionele liesbreuk, waarbij getracht wordt de buikmusculatuur en/of de fascia rondom het lig. inguinale extra versteviging te geven.2,21 Hierbij lijkt de Lichtenstein procedure niet de gewenste procedure te zijn. Desalniettemin, zoals reeds eerder beschreven, kunnen beide technieken in de chirurgische behandeling van ID toegepast worden, mits de behandelend chirurg in de achterwand van het lieskanaal zijn versteviging aanbrengt. Referenties 1. Falvey EC, Franklyn-Miller A, McCrory PR. The groin triangle: a patho-anatomical approach to the diagnosis of chronic groin pain in athletes. Br J Sports Med 2009;43:213–20. doi:10.1136/bjsm.2007.042259 2. CAudill P, Nyland J, Smith C, et al. Sports hernias: a systematic literature review. Br J Sports Med 2008;42:954–64. doi:10.1136/bjsm.2008.047373 3. Sheen AJ, Stephenson BM, Lloyd DM, et al. “Treatment of the Sportsman”s groin’: British Hernia Society’s 2014 position statement based on the Manchester Consensus Conference. Br J Sports Med 2013;:1–9. doi:10.1136/bjsports-2013-092872 4. Sanders DL, Waydia S. A systematic review of randomised control trials assessing mesh fixation in open inguinal hernia repair. Hernia 2014;18:165–76. doi:10.1007/s10029-013-1093-8 5. Van Veen RN, De Baat P, Heijboer MP, et al. Successful endoscopic treatment of chronic groin pain in athletes. Surg Endosc Other Interv Tech 2007;21:189–93. doi:10.1007/s00464-005-0781-6 6. Kluin J, den Hoed PT, van Linschoten R, et al. Endoscopic evaluation and treatment of groin pain in the athlete. Am J Sport Med 2004;32:9449. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/entrez/query.fcgi?cmd=Retrieve&db=Pub Med&dopt= Citation&list_uids =15150041 7. Morelli V, Weaver V. Groin injuries and groin pain in athletes: Part 1. Prim. Care - Clin. Off. Pract. 2005;32:163–83. doi:10.1016/j.pop.2004.11.011 8. Morelli V, Smith V. Groin injuries in athletes. Am. Fam. Physician. 2001;64:1405–14. doi:10.1136/bjsm.14.1.30 9. Jans C, Messaoudi N, Pauli S, et al. Results of surgical treatment of athletes with sportsman’s hernia. Acta Orthop Belg 2012;78:35–40. 10. Stevens R. Gray’s Anatomy for Students. Ann R Coll Surg Engl 2006;88:513–4. doi:10.1308/003588406X116873b 11. Marieb EN, Hoehn K. Human Anatomy & Physiology. 2010. doi:10.1038/ nnano.2011.234 12. Leonard RJ. Clinical anatomy and the physical examination part i: Thorax, abdomen, perineum, and pelvis. Clin. Anat. 2001;14:332–48. doi:10.1002/ ca.1061 13. Susmallian S, Ezri T, Elis M, et al. Laparoscopic repair of “sportsman’s Pagina 21
Pagina 23Heeft u een reclamefolder, publitas of online publicaties? Gebruik Online Touch: relatiemagazine digitaal publiceren.
Sport & Geneeskunde nummer 3 | november 2015 Lees publicatie 52Home