Ingezonden brief Driel, 7 december 2012 Aan: Redactie Sport & Geneeskunde Betreft Acuut lateraal enkelbandletsel Geachte redactie, De protocollen van acuut enkelletsel op de SEH vergeleken met de bestaande richtlijnen! Ik lees: De eerste richtlijn (CBO) dateert uit 1999, in 2000 volgt de NHG standaard geactualiseerd t.o.v. de versie uit 1989. Welke was er nu eerst? De praktijkrichtlijn van de KNGF uit 2006 sluit aan op de NHG standaard. En dus ook op de CBO richtlijn. De vierde richtlijn verscheen in 2010 (VSG). Vermelding dat dit een multidisciplinaire richtlijn is ontbreekt? Recent (2011) werd de CBO richtlijn bijgewerkt. Is er nu verschil tussen de richtlijnen, of is er eigenlijk één richtlijn, al gaat het alleen maar om de 1e aanpak (zoals op de SEH!). Op 3 SEH’s ontbreekt een protocol, men gebruikt nog gipsspalken, maar ook de andere SEH’s gebruiken die nog. Op welk protocol is dat gebaseerd? Op één SEH is het protocol om patiënten naar de eerste lijn te verwijzen, een ander ziet patiënten terug na 14 dagen. Historisch overzicht: in mijn studententijd (1968-1978) werd een enkeldistorsie met acute zwelling behandeld met enkele dagen achterspalk en daarna 6 weken onderbeensgips. Bij sporthervatting werd in die tijd al gebandageerd met elastische zwachtel. We leren in die tijd de enkelbandage volgens Coumans kennen, nu ‘klassiek’ genoemd en door sommigen ‘achterhaald’. Begin jaren tachtig werd vanuit de Universiteit van Maastricht door PSV-clubarts Van den Hoogenband en diens collega Van Moppes de zogeheten Coumanstapebandage bestudeerd, en al gauw werd dat in Europa de standaardbehandeling voor gescheurde enkelbanden. Later volgt de promotie van de PUSH brace als vervanging van de tapebandage, een procedure die pas onlangs met wetenschappelijk onderzoek is onderbouwd. Uw discussie: Nergens wordt protocollair de richtlijn expliciet gevolgd qua diagnostiek op de 1e dag en na 4-5 dagen. U geeft een mogelijke verklaring. Waarop is die gebaseerd? Nergens wordt de semi rigide protectie gebruikt, bijv. een lace-up brace. Even duur als 2x2 weken tape?! Uw conclusie: er zijn verschillen in protocollen, waarbij onvoldoende rekening wordt gehouden met bestaande evidence. Het valt aan te bevelen de huidige protocollen naar de laatste inzichten te herzien. Mijn idee: de 300.000 acute enkelletsels per jaar worden op de SEH niet volgens de laatste richtlijnen behandeld. We gaan 30 - 50 jaar terug in de tijd. Niet levensbedreigend, maar wel SCHREEUWEND om aanpassing. Past een scherpe(re) conclusie niet in een overzichtsartikel in Sport & Geneeskunde? HOpelijk doen de huisartsen de andere 300.000 beter. Ik heb daar op grond van gesprekken met diverse huisartsen tijdens cursussen, die ik ze geef, mijn twijfels over. Dan is mijn slotvraag: hoe dwingen we vernieuwing en toepassing van de protocollen af? Het artikel aanbieden aan het NTVG of een dagblad? Whatever!! Met vriendelijke groet, Ed Hendriks 34 Sport & Geneeskunde | maart 2013 | nummer 1 Pagina 33

Pagina 35

Heeft u een flyer, turn pages of online jaarverslagen? Gebruik Online Touch: onderwijs catalogus digitaal bladerbaar publiceren.

Sport & Geneeskunde nummer 1 | Maart 2013 Lees publicatie 19Home