Sportmedische praktijk Een case report Door: B. Jennes, E. Van den Eede, J. Veryser, K. Peers Succesvolle niet-operatieve behandeling van een subtotale ruptuur van de musculus adductor longus Sportmedische praktijk Samenvatting In dit artikel presenteren we een casus van een 23-jarige voetballer met een subtotale ruptuur van de m.adductor longus aan de musculotendineuze overgang. Doorgaans is de prognose van letsels met aantasting van meer dan 50% van de dwarse doorsnede slecht. Op basis van bestaande literatuur betreffende American football spelers, werd er besloten tot een conservatieve behandeling over te gaan. Hieruit bleek dat de spelers die conservatief behandeld werden sneller tot volledige sporthervatting kwamen dan de spelers die operatief behandeld werden. De behandeling bestond in eerste instantie uit het wegnemen van de belasting, door o.a. het lopen met krukken, waarbij binnen twee weken opgebouwd werd tot volledige belasting. Daarna werd overgegaan op vier weken core stability training. Na zes weken werden krachtoefeningen voor lage rug-, heup- en bovenbeenmusculatuur toegevoegd, gevolgd door sportspecifi ekere oefeningen. Vier maanden na het letsel was de patiënt pijnvrij en kon hij voetbaltrainingen en wedstrijden hervatten. Zes maanden later slaagde hij erin zonder pijn te voetballen, zelfs op een hoger niveau dan voorheen. Deze gunstige evolutie werd bevestigd bij follow up één jaar na het letsel. Abstract In this case report, a 23 year old soccer player with a subtotal rupture of the m.adductor longus at the musculotendineous junction is described. In general the prognosis of these injuries is poor when more than 50% of the cross sectional area is involved. Based on existing literature in American football players, who showed an earlier return to sports compared to players who were treated surgically with a comparable injury, the decision was made to treat conservatively. Treatment involved two weeks of partial weight bearing, followed by four weeks of core stability exercises. After six weeks, strengthening exercises of lower back, hip and upper leg muscles were added. As the patient was pain free after four months of conservative treatment, soccer training was resumed. After six months he was able to perform at a higher level than before the injury, without any pain. One year follow-up confi rmed this favourable evolution. Trefwoorden: m.adductor longus, subtotale ruptuur, niet-operatieve behandeling Key words: m.adductor longus, subtotal rupture, non surgical treatment 6 Sport & Geneeskunde | augustus 2012 | nummer 3 Inleiding Liespijn is een frequent voorkomend probleem bij sporters. Bij voetballers maken acute liesklachten 8% uit van het totale aantal blessures.1 Met 62% van de gevallen vormen adductoren verrekkingen de meest voorkomende diagnose bij sporters met liespijn.2 Classifi catie van een spierblessure gebeurt op basis van de functionele beperkingen die ze met zich meebrengt.3 Een milde (1ste graad) verrekking/contusie representeert slechts een scheur van een aantal spiervezels waarbij vaak pijn gerapporteerd wordt zonder of met slechts minimaal verlies van kracht of bewegingsmogelijkheden. Bij een matig (2e graad) letsel gaat het vaak om grotere schade van de spiervezels met als gevolg een weerslag op de mogelijkheid tot contraheren, waar bij een 3e graads of ernstige spierblessure de gehele dwarsdiameter van de spier is aangedaan met bijna volledig tot volledig verlies in functie. Onderstaande casus beschrijft een subtotale ruptuur van de m.adductor longus ter hoogte van de musculotendineuze overgang. Er is echter weinig bestaande lite Pagina 5
Pagina 7Interactieve digi-rapport, deze artikel of folder is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het online publiceren van estudiegidsen.
Sport & Geneeskunde nummer 3 | Augustus 2012 Lees publicatie 15Home