tenschap als de praktijk kan worden ingezet om praktische problemen op te lossen met wetenschappelijke kennis. Dit artikel is een vertaling van het originele KTS artikel dat in het afgelopen jaar in het British Journal of Sports Medicine is verschenen.10 Middels deze Nederlandse vertaling beogen we de KTS-methodiek ook in Nederland onder de aandacht te brengen, zodat ook de Nederlandse sportgezondheidszorg van deze tool kan profiteren. Het KTS is opgesteld als een methodiek die door iedereen gebruikt kan worden. Dit artikel beschrijft de gedachte achter de KTSmethodiek en geeft een overzicht van de te nemen stappen. Het KTS is slechts een pragmatische aanpak waarin samenwerking tussen praktijk en wetenschap wordt nagestreefd. Het staat de gebruikers vrij om binnen de randen die in dit artikel worden gepresenteerd het KTS naar eigen inzicht te gebruiken en in te vullen. Een bottom-up en top-down benadering Over het algemeen volgen letselpreventieve onderzoeken een top-down benadering, waarbij gebruik wordt gemaakt van stappen benoemd in de preventiecyclus.11 Figuur 1. De vijf stappen van het KennisTransfer Sportgezondheidszorg (KTS) praktijk dragen dan het probleem aan, waar vervolgens een interventie voor wordt ontwikkeld op basis van (al beschikbare) wetenschappelijke informatie.9,11 Binnen deze benadering wordt eerst een blessureprobleem beschreven op basis van incidentie en ernst. Vervolgens wordt de etiologie van het blessureprobleem ontrafeld om tot preventieve maatregelen te komen. Als deze preventieve maatregelen effectief blijken, dan worden deze vertaald naar de praktijk. Deze vertaling volgt de stappen van bijvoorbeeld het TRIPP model6 voeging op de preventiecyclus. TRIPP6 , wat kan worden beschouwd als een toehoudt rekening met de praktische context bij het implementeren van blessurepreventieve maatregelen door bijvoorbeeld het gedrag van atleten in relatie tot het blessureprobleem en de effectieve interventie te expliciteren. Omdat het bij het gebruik van de preventiecyclus belangrijk is dat er een wetenschappelijke basis is voor een preventieve maatregel, wordt de mogelijke impact van een interventie in de praktijk verkleind.9 Het KTS bestaat uit vijf verschillende stappen (zie figuur 1) met daarin zowel de bottom-up als de top-down benadering. Bottom-up kennisoverdracht start met een vraag of een probleem vanuit de praktijk (stap 1). Hierna wordt, in stap 2, naar passende wetenschappelijk bewezen interventies gezocht die het probleem oplossen. Bij een top-down benadering wordt gestart met stap 2 van het KTS. Hierbij wordt er wel vanuit gegaan dat het onderliggende probleem al is beschreven, bijvoorbeeld door wetenschappers die een probleem willen onderzoeken. Het kan noodzakelijk zijn om weer terug te gaan naar stap 1 van het schema om het probleem, de context en de populatie verder uit te werken. In stap 2 kan vervolgens alle informatie worden geïntegreerd om tot een volledige beschrijving van het probleem te komen. De vijf stappen van het KTS zijn schematisch weergegeven in tabel 1. In het vervolg van dit artikel zullen de vijf stappen gedetailleerd worden beschreven. Een interventie wordt immers alleen ontwikkeld en geëvalueerd vanuit het perspectief van de onderzoeker. Hierbij wordt dus kennis ontwikkeld die vertaald moet worden naar de praktijk. Omdat onderzoekers de praktijk willen verbeteren met hun wetenschappelijke kennis is dit een duidelijke top-down benadering. Deze aanpak is onmisbaar, omdat het kan leiden tot nieuwe inzichten en verbeterde behandelingen. Maar als de evidentie er al is, dan is er ook een mogelijkheid voor een bottom-up benadering - professionals uit de Stap 1 – Probleemschets Tijdens de eerste stap van het KTS wordt het ‘probleem’ zoals dat in de praktijk wordt ervaren beschreven. Het is belangrijk dat binnen stap 1 van het KTS niet alleen het probleem helder wordt beschreven, maar dat ook duidelijk wordt waarom het probleem moet worden opgelost. De eerste fase van de probleembeschrijving bestaat uit twee delen (1) een wetenschappelijke, epidemiologische, en gedragsmatige beschrijving van een risicogroep of nummer 2 | april 2014 | Sport & Geneeskunde 7 Pagina 6
Pagina 8Scoor meer met een webshop in uw publicaties. Velen gingen u voor en publiceerden gidsen online.
Sport & Geneeskunde nummer 2 | April 2014 Lees publicatie 29Home