Boekbespreking Congresverslag Voetballers kunnen tegen een stootje Door: At Hof Bespreking van het proefschrift ‘Core stability in soccer: it’s a matter of control’ door Jan Borghuis, Rijksuniversiteit Groningen, 13 november 2013. Promotor Prof. Dr. K.A.P.M. Lemmink, copromotor Dr. Ir. A.L. Hof. Het begrip ‘rompstabiliteit’ of ‘core stability’ is in de mode in de sportwereld. Het idee is dat de romp een stabiele basis (‘core’) moet zijn voor de acties van de extremiteiten. Zit het niet goed met de afstemming tussen basis en extremiteiten, vooral in gevallen wanneer de balans gehandhaafd moet worden, dan zou dit aanleiding kunnen geven tot blessures aan spieren en pezen op de overgang van romp en ledemaat, bijvoorbeeld de liesblessure bij voetballers. In het proefschrift van Jan Borghuis wordt het begrip core stability eerst geanalyseerd en op basis van de analyse worden meetmethoden en oefeningen voorgesteld. De oefeningen worden vervolgens toegepast en geëvalueerd gedurende een trainingsseizoen binnen de jeugdacademie van FC Twente. ‘Core stability in soccer: it’s a matter of control’ Auteur: Jan Borghuis Mailadres J. Borghuis: j.borghuis@fctwente.nl Na de algemene inleiding volgt een uitgebreid literatuuronderzoek (hoofdstuk 2). Centraal in de romp is de wervelkolom, die drukkrachten goed kan weerstaan, maar heel buigzaam 40 Sport & Geneeskunde | juli 2014 | nummer 3 is. De stijfheid van de romp wordt geleverd door de spieren, die trekkrachten leveren, ongeveer zoals een verstaging de mast op een zeilboot overeind houdt. Het begrip ‘rompstabiliteit’ suggereert een statische interpretatie van dit gegeven, suggererend dat de rompspieren steeds stevig aangespannen moeten zijn in situaties waarin de balans bedreigd wordt. Een goede rompstabiliteit zou dan bevorderd kunnen worden door een stevige krachttraining van de rug- en buikspieren. Dit beeld blijkt niet met de experimentele bevindingen te kloppen. De rompspieren zijn niet continu actief; alleen als het nodig is spannen er een paar aan. Al onze acties van armen of benen gaan samen met acties van de rompspieren. Als het om geplande bewegingen gaat, is de rompspieractiviteit vaak proactief: eerst worden de vereiste rompspieren aangespannen en daarna pas de spieren in arm of been. Bij reacties op een uitwendige balansverstoring treden reflexen op in zowel romp als arm of been, waarbij die van de romp vaak de kortste latentie hebben. Deze bevindingen leiden tot een aantal duidelijke conclusies. Kracht en uithoudingsvermogen van de rompspieren zijn wellicht bevorderlijk voor een goede rompstabiliteit, maar ze zijn niet voldoende. De nadruk moet liggen op een goede sensomotorische coördinatie bij het opvangen van balansverstoringen. Een bevestiging wordt geleverd in de experimenten beschreven in hoofdstuk 3. Voetballers en niet-voetballers ondergaan een proef waarin ze zitten op een ‘wiebelstoel’, een stoel waarvan het zitvlak een bolvormige onderkant heeft die kan rollen over een vlak tafelblad. Een pneumatisch apparaat geeft onverwachte duwen naar voor, achter of opzij. Het blijkt dat de rug- en buikspieren van getrainde Pagina 39

Pagina 41

Voor magazines, online catalogussen en onderwijscatalogi zie het Online Touch content management system systeem. Met de mogelijkheid voor een webshop in uw reclamefolders.

Sport & Geneeskunde nummer 3 | juli 2014 Lees publicatie 32Home