ren en avulsiefracturen net als in de literatuur ook in de enquête niet als stressfracturen gerekend moeten worden. Op basis van de resultaten van de vragenlijst kunnen we stellen dat MT-V stressfracturen onder Nederlandse profvoetballers (elk zesde seizoen) bijna even vaak voor komt als bij UEFA spelers (elk vijfde seizoen).11 Door het kleine aantal (n=28 stressfracturen, waarvan over n=22 aanvullende informatie) en het retrospectieve karakter kunnen we aan de enquête geen significante conclusies verbinden. Toch hebben we wel een aantal opvallende bevindingen. De 28 stressfracturen worden gemeld door 14 artsen, wat betekent dat 35 artsen geen stressfractuur hebben gezien. Er lijkt enige concentratie te hebben plaatsgevonden, welke wij niet kunnen verklaren met aanvullende gegevens. Volgens de invullende clubartsen was er bij de spelers met een MT-V stressfractuur in 60% geen afwijkende voetstructuur. Verder is opvallend dat er bij slechts 35% een voorafgaande verhoging van trainingsintensiteit werd gemeld, terwijl dat meestal als risicofactor wordt gesuggereerd2,11,29,30 dienst in gaan veel stressfracturen voorkomen.31,32 , ook omdat bij jonge militairen die net de De mediane leeftijd van 22 jaar is jong en vergelijkbaar met wat eerder beschreven is.11,24,28,33,34 Er was nauwelijks vertraging in het stellen van de diagnose en de mediane tijd tot terugkeer in het veld was 3 maanden, de tijd tot terugkeer op het oude wedstrijdniveau was 4 maanden. Dit is vergelijkbaar met de eerder verschenen publicaties11,22,23,35 , al werd er in onze enquête geen verschil gezien tussen operatief en conservatief behandelen, waar deze eerdere studies een voordeel zagen voor chirurgische behandeling. Er waren opvallend veel refracturen (n=5), waarvan er vier met zuggurtung fixatie waren behandeld. Ekstrand en van Dijk hadden ook hier vergelijkbare getallen met drie refracturen bij conservatief behandelden en vijf bij chirurgisch behandelden.11 In de literatuur wordt geen onderscheid gemaakt tussen het gebruik van zuggurtung en intramedullaire schroef, waardoor het nu niet mogelijk is dit aan type chirurgische behandeling toe te schrijven. Het is mogelijk dat de zeldzaamheid van de fractuur en dus het weinig uitvoeren van deze operatie bijdraagt tot suboptimale operatieve behandeling; een andere verklaring zou de snelle terugkeer in de sport kunnen zijn, echter hiervoor is meer onderzoek nodig. Het weinig voorkomen van de aandoening maakt onderzoek naar deze aandoening moeilijker en vergt een lange tijdsinspanning. Een mogelijke oplossing zou een nationale registratie van alle stressfracturen (www. Tabel 2: Type behandeling MT-V stressfracturen Behandeling Operatie zuggurtung Intramedullaire schroef Plaat Conservatief Gips Aantal 7 5 1 8 refracturen 4 Aantal 0 0 1 Figuur 1: Typische MT-V stressfractuur (rechter voet) nummer 2 | juli 2015 | Sport & Geneeskunde 9 Pagina 8
Pagina 10Scoor meer met een online winkel in uw mailings. Velen gingen u voor en publiceerden artikelen online.
Sport & Geneeskunde nummer 2 | juli 2015 Lees publicatie 49Home